काल तीला भेटणार होतो...पण ऑफिसमधे काम आल्याने बाईसाहेब काही भेटायला येउ शकल्या नाहीत...बसल्या बसल्या खालील कविता सुचली..
त्या दिवशी होती सकाळ
कुंद ढगांनी भरलेली |
ओले केस घेऊन न्हालेली तू
बस साठी थांबलेली ||
वाटलं तुझ्या ओल्या केसातून
फिरावं वारा बनून |
काळजाची धकधक वाढली
तुझ्या गालावरची खळी पाहून ||
तुझ्या त्या डोळ्यांच्या समुद्रात
मारावी वाटतेय डुबकी |
काढलेल्या तुझ्या आठवणींनी
लागते का गं रोज उचकी ||
आजकाल तुझं दिसणं
झालय आमवस्या पौर्णिमा |
वेडा करतो गं तुझ्या गालावरचा
तो कातील रक्तीमा ||
तू नसलीस जवळ की
मन भटकतं माझं रानी-वनी |
विश्वास ठेव माझ्यावर
तूच बसलीय गं माझ्या मनी ||
No comments:
Post a Comment